7 ИНДИЈА

12.09.2017

Зета Македониа Виндиа (денес наречена Индија)

Божество ВИДИ-ВЕДИ или ВИНДИ

Во ридовите Џавади во Vellore во областа Тамил Наду, г-дин Рамеш пронашол обработени камења во облик на клинови.
Научниот тим претпоставува дека тие се направени пред околу 5.000 г., „кога лугето почнале да се занимаваат со одгледување на земјоделски култури“. Според мое мислење овие обработени камења се многу по стари. Со оглед на пронајдени артефакти со старост од 130.000 г. во Патне, Индија, на кој пишува: „ЗЕТА МАКЕДОНИА ОД ОТЕЦОТ ТВОЈ ТЕШТ. ИЛИ И ВО ОД ВОСТАНИ, СО ИЉО ТЕШТ“. (Обработено во книгата „Зета Македониа 400.000 г. писменост, македонска цивилизација на пет континенти, традиција до денес.“ Страна 258). Или со артефактот пронајден во Индонезија, остров Јава со старост од 500.000 г. на кој пишува: „ На гравир лигатурата, од десно кон лево: ‘АТ’З Л’С, СЛИ ИЅ НОДАМ’ <
Транскрибирано на современ македонски јазик: ‘МАДОН, МАДОНИЈА, МАКЕДОНИА ВИДЕНА Е ОД СВЕТЛОСНИОТ ЗРАК САМО ОД ЗЕТОТ’ - младото сонце од XXV-ти декември и XXII-ри март“. ( Извадок од книгата „Зета Македониа 500.000 г. писменост, македонска цивилизација на пет континенти, традиција до денес.“ дигитална верзија, објавено на сајтот zetamacedonia.com страна 16).
Македонскиот народ, како автохтон на територијата денешна Азија од секогаш, од кога станал свесен за себе и околината, се занимавл со одгледување на домашни животни и земјоделски култури. Имал свое писмо (кирилица и латиница), јазик (наречен САНСКРИТ), вера во мајката Марија, Мадона-господарка, Македонија, Татко Сонце ИЛИЈА и синот Македон и култура на живеење. Тоа е периодот на нјголемиот глобализатор на светот ЗЕТОТ-ДОН, ДИОН, ДИОНИС. Индонезија и Индија се наследнички, на таа најстарата, македонска култура на светот.

Лугето од селото Кежанур, овие конусни камења ги нарекувале „sami kal” ги сметале за божествени. Служеле за обработка на почвата, за одгледување на оризови насади. Камењата биле клесани во форма на сончев зрак или сончевиот оплодувачки ПОГЛЕД во КАЛТА. При крајот на изработката на клиновите, кои служеле како рало, ги осветувале во ритуален обред на брегот од светата река, која течела во тоа село. Со клиновите ја испишале светата порака до богот Сонцре, која гласи: Се чита од десно кон лево. „ИНУЅ ЛИ И“ < и од лево кон десно: „И ЅИИЛ...“. Транскрибирано на современ македонски јазик пишува: „И ЅИРНАЛ ИЛ НИЗ ЅУНИЦАТА-ВИНОЖИТОТО“. Натписот содржи 21 жлеб, што претставува 21-ви декември почеток на новата година и 21-ви март почеток на пролетта.
Овие алати се доказ за големите научни достигнувања и вештини, пристигнати од Македонија минимум пред 500.000 г. Македонците во тој крај извршиле револуција во науката кај останатите племенски заедници. Македонскиот народ со неговата наука, писменост и вера, на таа територија, од другите племенски заедници, сметани се за божество Господ на земјата нарекуван ВИНДИ со значење видни или свети луге, кои светат со поглед во науката. Од тој термин настанува терминот-топоним Индија и Индонезија ( со значење ОСТРОВ на светите луге божества ВИДИ-ВЕДИ или ВИНДИ).

Javadhu Hills (Jawadhi, Jawadhu Hills) е продолжеток на Источните Гати (прекинат ланец на планини долж источниот брег на Индија), распространет низ делови од окрузите Vellore и Tiruvannamalai во северниот дел на државата Тамил Наду во југоисточна Индија. Овој опсег ги одделува окрузите Vellore и Tiruvannamalai. Областа Vellore се наоѓа на северозападната страна, а областа Tiruvannamalai на југоисточната страна на овој опсег.

Според индиските „научници“: „Таканаречениот центар за произвотство на алатки во периодот на неолитот, опстојува пред околу 5.000 години и истиот е пронајден во близина на селото Keezhallur на ридовите Џевади (Javadhu Hills) во областа Vellore во Тамил Наду. Токму тука, се изработени 21 жлеб на карпи, кои што Неолитскиот човек ги заострил со рабовите од неговите полирани камени оски кои подоцна биле употребувани како алати-рало. Плитките жлебови во облик на канали биле формирани со постојано заострување на алатките врз површината на карпата.

Рамиш, истражувач на терен во рамките на Програмата за специјални програми за помош на универзитетски грантови, при одделот за историја на Универзитетот Пондеричи, ги пронашол овие жлебови на 16-ти февруари, за време на истражувањата на ридовите Џивади, пет километри северно од Пудур Наду. Ова е прв пат да се најдат бразди кои се користени за острење на камени секири во Тамил Наду. Тие биле пронајдени во Sangnakallu-Kupagal во Bellary district, Karnataka.“