Зета Македониа ИЛИНА (денес наречена Италија)

Во 2004-та година, пронаоѓачот Ензо Пазиенза при Центарот за изучување „Пагличи“, идентификувале бројни пост-палеолитски гравури и слики во добра состојба во пештерата Grotte del Riposo, која се наоѓа во Рињано Гарнико, град и населба во провинцијата Фоџа, јужна Италија.

Центарот за изучување „Пагличи“ објаснува дека во празнините на овие пештери нашле серија на фигури кои биле насликани со црвена боја. Другиот сет на фигури, кои исто така биле насликани или врежани во тие ѕидови, имале енигматичен геометриски стил, кој многу тешко може да се дешифрира. Според една студија спроведена од страна на Ензо Пазиеза, со помош на проф. Анреа Грана и неговиот пријател др. Џовани Барела, констатирано е дека овие фигури би можеле да се поврзат со симболи на астрономско и територијално мапирање, како инцизијата на свастиката откриена во пештерата Grotte del Riposo.

Други натписи на карпи и камења во Зета Македониа Илина (денес наречена Италија), пронајдени се во Пештера Кастро Romanelli (Лаче) 10.000 г.мак.е.пред.п.христ. Оваа пештера се наоѓа на полуостровот, познат како Тера Слоновата Отранто, Messapia, Калабрија и Selantina. Според писмените и јазични документи, името е Зета Македониа ИЛИНА, со автохтон македонски народ 40.000 – 10.000 г.мак.е.пред.п.христ. Тука е пронајдена цртеж лигатура на изгравиран бик, кој претставува симбол на македонскиот народ за оплодувачката моќ на Богот Сонце ИЛИ – ИЛ. Дешифрираниот натпис гласи: „МАКЕДОНИА Ѕ’ТА и ИЛИНА Н’ША и ИЛИ ТЕШТА и ТЕШТ“. Транскрибирано на современ македонски јазик значи: „МАКЕДОНИА ЗЕТА НАША И ИЛИНА и или ТЕШТА И ТЕШТ“.

(Извадок од книгата „Зета Македониа, 400.000 години писменост, македонска цивилизација на пет континенти, традиција до денес“ од Бранко Сотировски на стр. 196-197)

Но исто така, пронајдени се и во пештерата Val Camonica 6.000 г.мак.е.п.п.х. Валкамоника е наоѓалиште на натписи на камен, сместено во областа Ломбардија, таму се наоѓа најголемата светска колекција на петроглифи, односно цртеж-лигатури. Таму има преку 140.000 симболи и фигури стари 6.000 г.м.е.п.п.х. за кои научниците сметаат дека прикажуваат теми поврзани со земјоделството, навигацијата, војната и магијата. Од нив може да се направи социолошки и етнолошки профил на менталитетот и обичаите на луѓето од таа македонска епоха, што би бил значаен придонес за денешната наука. На записот кој е пронајден во тоа наоѓалиште, пишува: „С‘ СИН С‘С МАКЕДОН ИЛ Ј Л‘С‘С И С‘Л ЛУАС АЛ‘Л И ШУИ Ј‘С Т‘Л Т‘Л“. Транскрибирано на современ македонски јазик: „ЗА СИНОТ. СО МАКЕДОН, ИЛ ЈАС СВЕТАМ И САМО ЗА ЛУАС АЛЛ И ШЕПОТАМ ЈАС ТАА ТАА.“ Во овој текст ја среќаваме личната именка Луас Ал‘л. Го среќаваме Богот ИЛ како сончев зрак и духот божји Македон. За љубовта на Сонцето кон божјата Мадон и својот син Господарот - Господ Македон. Видливо е и бележењето на годината како дванаесетмесечен циклус.

(Извадок од книгата „Зета Македониа, 400.000 години писменост, македонска цивилизација на пет континенти, традиција до денес“ од Бранко Сотировски на стр. 197-198)